در فصل سومَم فصل یاغی فصل درختان برنزه پوست و زرد پوش و چقدر صیقلی شده تنم... که الماس ِ درد ذره ذره شاخه های عریان عمرم را می تراشد
بگذار اره ی دو سرِ سیاه و سپید هم همراهی کند درد را... این شاخه ها بسیار بریده اند و بر زمین تفدیده ی فصل دوم خون دل ها ریخته اند
سلام فصل آخرم برف ِ تو پیش تر... سر شاخه های عمرم را سپید کرده است و چقدر امید دارم سردی ِ دی ات را شکوه بهمن ات جبران کند ... اسفند برسد سرود فصل اول را به نهال ها هدیه خواهم کرد
آمار مطالب
آمار کاربران
کاربران آنلاین
آمار بازدید
آمار
وب سایت:
عضویت سریع